Bądź sobą

To bardzo trudne. Ale sądzę, że to jedyna droga do szczęścia, a w każdym razie do zadowolenia ze swojego życia. Nie jesteśmy kalką innych ludzi, nie możemy się do nich bezkrytycznie upodabniać, ze względu na modę, ze względu na interes, ze względu na kompleksy, ani też z jakichkolwiek innych powodów. Co by się nie działo powinniśmy starać się być sobą, tzn. kierować własnymi poglądami na życie, na dobro, na przyzwoitość, rozumienie świata i na inne wartości które służą nam do wyboru własnej drogi. Na pewno nieraz łatwiej jest być oportunistą, niż tkwić nieugięcie przy swoich poglądach, ale czy łatwiej wtedy jest również spojrzeć w lustro? Można mieć za nic honor, godność, uczciwość, tylko jaka jest wtedy wartość takiego człowieka? Proponuję aby zarówno co do rzeczy dużych jak i małych pozostać sobą, bronić swojego systemu wartości i nim się kierować. Oczywiście ten system nie musi, a nawet nie powinien być niezmienny bo to by świadczyło o całkowitym braku rozwoju. Ludzie zdobywając doświadczenia i wiedzę, ucząc się i poznając, doznając nowych wrażeń, przeżywając nowe uczucia rozwijają się na każdym etapie swojego życia. Śmiem twierdzić, że kiedy już tego nie robią to niestety nie jest prawdziwe życie tylko wegetacja, stopniowe zamieranie. Ale rozwój to nie bezkrytyczne przyjmowanie za swoje czyichś poglądów, upodobań, sposobu reagowania na bodźce, wartościowania. Rozwój to twórcze zaznajamianie się z tym co nas otacza, co nas kształtuje, co na nas wpływa. Oddzielanie ziaren od plew, wybieranie owoców z dobrego a nie zatrutego drzewa. I przez cały ten czas winniśmy być sobą, winniśmy być wierni swoim ideałom, wyznawanym wartościom, a nie kopiować zachowania czy poglądy chwilowo modne, ale w gruncie rzeczy bezwartościowe.