Dla każdego

Czy dobro zawsze przekreśla zło? No chyba jednak nie. Jeżeli ktoś popełnił zbrodnię, to nawet 100 dobrych uczynków spełnionych po niej nie wymazuje winy i nie zwalnia od kary. Czy cel uświęca środki? Nie ma aż takich świętych celów. To tylko indoktrynacja i obłudna propaganda tych, którzy takie środki używają. Jeżeli coś jest dobrem to pozostanie dobrem, jezeli jest złem, tez nic tego nie zmieni. Niektórzy zdają sie o tym nie pamietać. Jest taki polityk, któremu wydaje się, że najlepsze dla jego kraju jest to by tylko on rządził nim niepodzielnie. Jego zdaniem ten szczytny cel powoduje, że można robić wszystko, nawet najgorsze świństwa i podłości, byleby cel był osiagniety, władza zdobyta i co istotne utrwalona tak by nikt nie mógł jej w pełni odebrać. Ten polityk, z wyglądu dobrotliwy i troche niezdarny staruszek to tak naprawdę wielka szuja, która skłóciła obywateli kraju, podzieliła go na zwalczające się i pałające do siebie nienawiścią frakcję. Ale co gorsza spowodowała (ta szuja) demoralizację i upadek prawa, upadek autorytetów i wartości. Jeden mały człowiek (oczywiście nie sam, bo podły człowiek zawsze znajdzie pomagierów, gotowych sprzedać się za okruchy władzy), a tyle uczynił zła, nabruździł tak, że przez lata trwać będzie czyszczenie stworzonej przez niego "stajni Augiasza".  W ocenie niektórych (wcale nie tak nielicznych) ten człowiek dokonał też sporo dobrych uczynków rozdając chętnym to co nie jego, psując gospodarkę i zasady współżycia społecznego. Ale czy to przekreśla lub pomniejsza zło, którego się dopuścił, które pozwolił czynić, by tylko utrzymać władzę. Ja sądzę, że nie i uważam, że zasługuje on na karę adekwatną do jego przewinień, od której nie zwlania ani wiek, ani tzw. dobre chęci, którymi, co wszyscy wiedzą, wybrukowana jest droga do piekła. Ale czy wy też tak myślicie? Czy ktoś odważy się go ukarać? Jak sądzicie?

Tak i to z wielu powodów. Po pierwsze z bezsensowności moich wpisów. Męczę się z nimi już od miesiąca a efektów żadnych. Bo przecież nie piszę tylko dla siebie. A jaki sens pisać, gdy nikt nie czyta. Po wtóre z dyskusji wokół WOŚP. Co to za dyskusja, kiedy jedna strona przedstawia prawdziwe lub nie ale jednak rzeczowe argumenty odnoszące się do faktów, a druga tylko skarży się na hejtowanie, podżeganie, namawianie do złego, a sama , co jest ewidentne nie jest wcale lepsza, a może i gorsza, gdyż wyzywa przedstawiceli drugie strony od wszsystkiego co najgorsze, a co więcej jeszcze dopuszcza się szantażu, co już brzmi wręcz fatalnie. Ja z takim człowiekiem, okropnym, złośliwym, nienawistnym człowiekiem nie chciał bym wspólpracować nawet za dopłatą. No ale niektórzy jednak na tą dopłatę się kuszą, czego przykładem niejaka sieć LIDLA. istoria kołem się toczy, nie wiadomo jeszcze czyje będzie na górze. Ale i tak jest to obrzydliwe i jest to fatalny przykład dla młodego pokolenia. Niestety! 

Który z zawartych w tytule sposobów dokonywania zmian jest lepszy? Pewnie niewiele osób będzie miało rozterki przy dokonywaniu wyboru. Naturalne dla wszechświata, a więc i dla ludzi, jest powolne, stopniowe dokonywanie zmian. Można wówczas stopniowo, systematycznie do nich się dostosować, nie wymaga to ani wielkich kosztów, ani nadmiernych wysiłków.

Całkowicie odmiennie jest w przypadku rewolucji. Ta zawsze związana jest nie tylko z wielkimi kosztami, ale co więcej, z ofiarami. Żadna z rewolucji nie przyniosła pożądanych zmian, które i tak by nie nastąpiły, natomiast każda, ogromne koszty, straty i cierpienia. Dobitnym przykładem mogą tu być nie tylko rewolucja francuska, rewolucja październikowa czy rewolucja kulturalna w Chinach, ale także takie rewolucje jak rewolucja przemysłowa, rewolucja rolna czy rewolucja seksualna. Także coraz bardziej prawdopodobna rewolucja klimatyczna przyniesie raczej wiele więcej szkód jak korzyści.

Zasadnym więc wydaje się ewolucyjne wprowadzanie zmian, powoli, stopniowo, systematycznie. Często jednak zapominają o tym choćby politycy usiłując wprowadzić jednorazowo nadmierną ilość zmian, do których na ogół nie jest nawet fizycznie możliwe szybkie zaadaptowanie się.

Obecnie rządzący szykują nam coś na kształt kolejnej rewolucji. Nazwana jest Polskim Ładem, ale jak każda rewolucja raczej przyniesie bezład, zamieszanie i chaos, więc może jeszcze jest czas by jednak od niej odstąpić i zamiast rewolucji zastosować ewolucję, jako o wiele efektywniejszy, skuteczniejszy i tańszy sposób wprowadzania zmian.

Fundacja Jerzego Owsiaka nie będzie współpracować z firmami, które będą się reklamować w Telewizji Republika.

Taka wiadomość pojawiła się dzisiaj na wielu portalach, więc sądzę że jest jak najbardziej prawdziwa. To co uderza w tej infromacji - to po pierwsze potwierdzenie, że J.O. traktuje WOŚP jako swój prywatny biznes, po drugie - potwierdzając opinie swoich krytyków robi wszystko, a w każdym razie wiele, aby podzielić Polaków. Z tego co mi sie wydaje (a raczej wydawało), a podobnie pewnie są przekonane miliony Polaków wspomagających zbiórki prowadzone przez WOŚP, fundacja ta to nie jest przedsiebiorstwo, które decyduje z kim będzie lub nie współpracować, lecz organizacja której miliony ludzi uwierzyły, że za cel ma wyłącznie wspomaganie polskiej służby zdrowia. Tymczasem okazuje się, że nie mniejszym celem jest wspomaganie ego J.O. Czy tak jego dzisiejszego deklaracja nie oznacza, że nie będzie przyjmował (WOŚP) darowizn, od tych co nie będą postępować tak jak sobie życzy J.O. Czy J.O. nawet jako prezes i fundator WOŚP ma prawo do składania takich deklaracji? Moim skromnym zdaniem nie, gdyż pomijając kwestie etyczne, takie działanie jest bezspośrednio sprzeczne ze statutem WOŚP. Jeżeli ktokolwiek twierdzi inaczej - niech spróbuje udowodnić twierdzenie przeciwne. Postępując w sposób zaprezentowany w dniu dzisiejszym J.O. jak najbardziej potwierdza wszelkie negatywne opinie na swój temat. Po raz kolejny i to w niedopuszczalnym zakresie upolitycznia działanie fundacji, którą kieruje. Wstydź się Panie Owsiak, twoje deklaracje nie są warte funta kłaków, chyba że są to deklaracje na temat szerzenia nienawiści i wrogości wobec odmiennie myślących. Te wypełniasz rzetelnie, ale nie powinieneś do tego mieszać fundacji, które póki ci jeszcze ciągle kojarzy się raczej dobrze milionom Polaków, szczególnie młodych. 

Największą patologią jest według mnie w ogóle funkcjonowanie tych tzw. wspólnot. Doskonale przecież wiadomo, że gdzie dwóch Polaków tam trzy zdania. I bez tej, jakoby naszej narodowej cechy, niełatwo zarządzać współwłasnością. Co do zasady współwłasność powinna być stanem przejściowym, z możliwością zakończenia jej bytu przez każdego współwłaściciela, co przewidują i słusznie przepisy Kodeksu cywilnego. Niestety co do współwłasności związanej z lokalami jest inaczej.

Nie dość, że każdy właściciel lokalu jest współwłaścicielem budynku i gruntu na którym jest położony, to także w obrębie lokalu możliwy jest dalszy podział własności. Są więc, a z każdym rokiem ten proces nasila się na skutek chociażby zgonów dotychczasowych właścicieli, lokale mające kilku, a nieraz nawet kilkunastu współwłaścicieli. Jakie jest ich zainteresowanie takim lokalem (szczególnie tych, którzy w nim nie mieszkają) wie każdy zarządca takiej wspólnoty. Co gorsza, od pewnego czasu, na skutek beztroskiej legislacji, każdy taki współwłaściciel odpowiada tylko za swój udział, w wyniku czego zarządca niejednokrotnie w celu uzyskania należnych opłat za zarząd zmuszony jest do wytaczania nawet kilkunastu spraw sądowych dotyczących tylko jednej zaległości.

Jak już wspomniałem nie ma żadnej możliwości rozwiązania raz zawiązanej wspólnoty mieszkaniowej. Współwłasność lokalu teoretycznie można znieść, ale w przypadku, gdy dotyczy ona kilkunastu osób, żadna z nich nie jest na ogół tym zainteresowana. Już w przeszłości Polski tzw. rozbicie dzielnicowe doprowadziło do wieloletniego osłabienia państwa, a w pewnym okresie wręcz zaprzestania jego funkcjonowania. W przypadku wspólnot mieszkaniowych nie jest lepiej. O ile jeszcze duże wspólnoty, mające kilkanaście lub kilkadziesiąt lokali są jeszcze jakoś w stanie sobie poradzić, to dla małych na ogół kończy się to żałośnie co odzwierciedla widok zaniedbanych, niewielkich budynków, które przeważnie zawsze mają status tak zwanej małej wspólnoty. Co jeszcze bardzie utrudnia zarządzanie takimi budynkami, to wymóg jednomyślności współwłaścicieli we wszystkich istotnych sprawach, w tym oczywiście także remontach budynku.

Co do zasady jestem przeciwnikiem wywłaszczania, ale w przypadku wspólnot mieszkaniowych byłbym jak najbardziej za. Funkcjonowanie takich wspólnot w dłuższym okresie czasu pozbawione jest sensu zarówno pod względem ekonomicznym jak i społecznym. Utrudnia, czasami wręcz uniemożliwia prawidłowe zarządzanie substancją mieszkaniową i prowadzi do wielu patologii, w tym m.in. także do nadmiernego obciążania sądów. Zarządcy wspólnot zmuszeni są bowiem do niemal ciągłego prowadzenia spraw sądowych, których zakończenie nigdy nie rozwiązuje na dłużej problemu (o ile w ogóle go rozwiązuje) i skutkuje jeszcze większą ilością kolejnych spraw.

Ustawa o własności lokali wymaga więc pilnej nowelizacji, zaprzestania dalszego rozdrabniania własności i stopniowego przywracania normalności także w już objętych działaniem tej ustawy budynkach.