Dla każdego

Największą patologią jest według mnie w ogóle funkcjonowanie tych tzw. wspólnot. Doskonale przecież wiadomo, że gdzie dwóch Polaków tam trzy zdania. I bez tej, jakoby naszej narodowej cechy, niełatwo zarządzać współwłasnością. Co do zasady współwłasność powinna być stanem przejściowym, z możliwością zakończenia jej bytu przez każdego współwłaściciela, co przewidują i słusznie przepisy Kodeksu cywilnego. Niestety co do współwłasności związanej z lokalami jest inaczej.

Nie dość, że każdy właściciel lokalu jest współwłaścicielem budynku i gruntu na którym jest położony, to także w obrębie lokalu możliwy jest dalszy podział własności. Są więc, a z każdym rokiem ten proces nasila się na skutek chociażby zgonów dotychczasowych właścicieli, lokale mające kilku, a nieraz nawet kilkunastu współwłaścicieli. Jakie jest ich zainteresowanie takim lokalem (szczególnie tych, którzy w nim nie mieszkają) wie każdy zarządca takiej wspólnoty. Co gorsza, od pewnego czasu, na skutek beztroskiej legislacji, każdy taki współwłaściciel odpowiada tylko za swój udział, w wyniku czego zarządca niejednokrotnie w celu uzyskania należnych opłat za zarząd zmuszony jest do wytaczania nawet kilkunastu spraw sądowych dotyczących tylko jednej zaległości.

Jak już wspomniałem nie ma żadnej możliwości rozwiązania raz zawiązanej wspólnoty mieszkaniowej. Współwłasność lokalu teoretycznie można znieść, ale w przypadku, gdy dotyczy ona kilkunastu osób, żadna z nich nie jest na ogół tym zainteresowana. Już w przeszłości Polski tzw. rozbicie dzielnicowe doprowadziło do wieloletniego osłabienia państwa, a w pewnym okresie wręcz zaprzestania jego funkcjonowania. W przypadku wspólnot mieszkaniowych nie jest lepiej. O ile jeszcze duże wspólnoty, mające kilkanaście lub kilkadziesiąt lokali są jeszcze jakoś w stanie sobie poradzić, to dla małych na ogół kończy się to żałośnie co odzwierciedla widok zaniedbanych, niewielkich budynków, które przeważnie zawsze mają status tak zwanej małej wspólnoty. Co jeszcze bardzie utrudnia zarządzanie takimi budynkami, to wymóg jednomyślności współwłaścicieli we wszystkich istotnych sprawach, w tym oczywiście także remontach budynku.

Co do zasady jestem przeciwnikiem wywłaszczania, ale w przypadku wspólnot mieszkaniowych byłbym jak najbardziej za. Funkcjonowanie takich wspólnot w dłuższym okresie czasu pozbawione jest sensu zarówno pod względem ekonomicznym jak i społecznym. Utrudnia, czasami wręcz uniemożliwia prawidłowe zarządzanie substancją mieszkaniową i prowadzi do wielu patologii, w tym m.in. także do nadmiernego obciążania sądów. Zarządcy wspólnot zmuszeni są bowiem do niemal ciągłego prowadzenia spraw sądowych, których zakończenie nigdy nie rozwiązuje na dłużej problemu (o ile w ogóle go rozwiązuje) i skutkuje jeszcze większą ilością kolejnych spraw.

Ustawa o własności lokali wymaga więc pilnej nowelizacji, zaprzestania dalszego rozdrabniania własności i stopniowego przywracania normalności także w już objętych działaniem tej ustawy budynkach.

WOŚP w natarciu, a więc temat jak najbardziej aktualny. Chociaż część społeczeństwa uważa J.O. za świętą krowę, to ja jednak uważam, iż prawdziwa cnota krytyk sie nie boi. Nikt, nawet najbardziej zasłużony nie powinien być wyłączony spod krytyki. Dlaczego? No niestety głównie dlatego, że jest to zarówno deprawujące jak i demoralizujące, co dobitnie widać na przykładzie J.O. Z pewnością udział J.O. w zakresie powstania jak i funkcjonowania WOŚP jest co najmniej znaczący, aczkolwiek śmiem przypuszczać, że nie jest to wyłacznie jego zasługą. Ale kolejne lata działania  tej instytucji to niestety dowód na to jak każdą nawet najlepszą inicjatywę można zepsuć i doprowadzić nawet do absurdalnych czy karykaturalnych form. Przypuszczam , że swego czasu, a takim czasem był jak sądzę początek lat dziewięćdziesiątych zbieranie funduszy ma poprawę funkcjonowania służby zdrowia miało jakiś sens i pozytywny wydźwięk, jako przykład samoorganizacji społeczeństwa dla ważnych celów. Ale już fakt zinstytucjonalizowania tej działalności, a potem uczynienia z niej w pewnym sensie prywatnego biznesu J.O. na pewno nie zasługuje na aprobatę. I słusznie, chociaż dziwne że dopiero tak późno, jest dość intensywnie, aczkolwiek chyba nie dokońca umiejętnie krytykowane. Nie sądzę, by stałe zbieranie od społeczeństwa funduszy na zakup urządzeń medycznych, a potem ich zakup i rozdział z pominięciem jakiejkolwiek transparentnej procedury można bezkrytycznie zaaprobować i propagować jako istotny sposób likwidacji bolączek służby zdrowia. Jestem przekonany, że istnieje wiele sposobów i możliwości lepszego załatwienia tego problemu. Jakich? Sądzę, że każdy mógłby się w tym zakresie wypowiedzieć, chociaż najlepiej byłoby żeby robili to fachowcy i to nie tacy "co to znają się na wszystkim". Bardzo dziwi fakt dlaczego żadna państwowa instytucja nie skontrolowała nigdy działalności WOŚP, mimo wielu sygnałów o nieprawidłwościach w jej działaniu. Wystarczy przeczytać dokładnie statut tej organizacji, aby stwierdzić w jak szerokim zakresie jest on od lat naruszany. A sposób zarządzania i powierzania innym jednostkom zadań WOŚP po prostu urąga podstawowym zasadom, a mimo tego, niestety jak przypuszczam z dosć oczywistych powodów, nie tylko nie został skontrolowany, ale wręcz bezwględnie tłumiona jest wszelka krytyka w tym zakresie. Tym jednym z najbardziej oczywistych powodów jest fakt, iż fundacja ta stała się przytułkiem (przytuliskiem)  przede wszystkim całej masy celebrytów i polityków, którzy korzystają z jej działalności dla propagowania swoich osób i uzyskiwania swoich celów w czym J.O. jak tylko może im pomaga. Instytucja, która miała być charytatywną stała się polityczno-celebrycką, a nadto wielu naiwnych (lub cwanych) ludzi sądzi, że uczestnicząc w jej działaniach spełnia nadzwyczaj dobre uczynki, o czym oczywiście skrupulatnie zawiadamiają cały świat. Jeżeli ktoś wierzy, że osiągnięcia ostatnich lat w zakresie gromadzenia funduszy to efekt czegoś innego niż upolitycznienia i celebrytyzacji WOŚP to moim zdaniemgtów jest uwierzyć we wszystko. Niestety wśród tych naiwnych, co nie dziwi, jest wielu młodych ludzi, którzy jeszcze nie poznali się na tym jak okrutni i przebiegli potrafią być niektórzy w drodze do osiągnięcia swoich (na ogól dość podłych) celów. Obecnie J.O. głośno kryczy - kontrolujcie mnie i wzywa do tego (co jest nawet jak na niego nadzwyczaj śmieszne) m.in. NIK. Ale od kontroli poselskiej chce się wymigać i jestem przekonany, że do niej nie dopuści, gdyż dobrze wie jak naprawdę zarządza powierzonym fundacji majątkiem.