Dla każdego

Niepokojące są deklaracje tych, którzy obiecują więcej i jeszcze więcej. Dogonić, a najlepiej przegonić najbardziej rozwinięte kraje zachodniej Europy to ich sztandarowy cel. Ale czy faktycznie jest to droga, którą powinno się dążyć. Nadmierny konsumpcjonizm tzw. rozwiniętych krajów już prawdopodobnie doprowadził do klęski klimatycznej. Czy jeżeli dogonią je inne kraje produkujące obecnie mniej dóbr, to na pewno będzie korzystne dla świata? Aktualnie niezbyt ceniona jest postać niejakiego Lenina, ale tytuł i motto jednego z jego artykułów: "Lepiej mniej, ale lepiej", niezrealizowane przez wyznawców komunizmu, powinno obecnie znaleźć swoje właściwe miejsce i zrozumienie, bo inaczej świat już wkrótce doprowadzony zostanie do globalnego zniszczenia. Nadmierna produkcja dóbr sprzyja tylko jednemu - nadmiernej produkcji kolejnych dóbr, która notabene bardzo szybko okazują się nie być żadnymi "dobrami" lecz odpadami zaśmiecającymi naszą planetę. Nie minimalizm, bo to kolejna skrajność, a takie zawsze kończą się źle, ale rozsądek i zdrowy umiar, to jest to, czego potrzeba światu. Zamiast szukać ciągle nowego czas naprawić i uporządkować to co już mamy, zamienić gorsze na lepsze, więcej na mniej, bo i tak wszystkiego na dziś produkuje się w nadmiarze. Miliony ton wyrzucanego lub w inny sposób marnotrawionego co roku jedzenia starczyłoby z nawiązką dla wszystkich potrzebujących, miliardy samochodów, mających łącznie co najmniej dwa razy tyle miejsc ilu ludzi zamieszkuje Ziemię, to też aż zbyt wielka ilość. Podobnie z innymi dobrami, których wcale nie jest za mało, lecz są źle dystrybuowane lub zawłaszczane przez chciwych, żądnych dominacji nad innymi ludzi.

Wmówiono ludziom, że ciągle trzeba produkować więcej bo wtedy jest postęp, praca dla wszystkich i dobrobyt. Ale to oczywista nieprawda. Wystarczy zmienić podejście do życia, a wszystkiego wystarczy dla każdego, nie będzie potrzebny wyścig szczurów ani marnowanie zdrowia i życia dla gromadzenia niepotrzebnych nikomu rzeczy i rozwiązywania problemów, które nigdy nie powinny powstać. Gdyby nie marnować zbytecznie materiałów i energii każdy chcący miałby dosyć wszystkiego co mu do życia potrzeba, a na pewno nie jest to ani praca ponad siły, ani konsumpcja ponad siły, która dzisiaj opanowała niemal cały świat i doprowadza go coraz szybciej do unicestwienia.

Kiedy mamy już wszystko czego nam trzeba nie sięgajmy po więcej, bo jedyny trwały skutek może być wyłącznie taki, jaki dotknął mitycznych pierwszych ludzi mieszkających w raju, którzy też nie potrafili się zadowolić tym, co dawało im beztroskie, błogie bezproblemowe życie, lecz zapragnęli tylko na podstawie szatańskiej pokusy jeszcze czegoś innego.

Czytając wypowiedzi na ten temat, aż nie chce się wierzyć, że to dwudziesty pierwszy wiek, a komentujący to - przynajmniej pozornie - w miarę światli ludzie, skoro korzystają z internetu i są obeznani ze sposobem komentowania artykułów w nim zamieszczonych. Oczywiście trzeba zdawać sobie sprawę, że już w tym założeniu może tkwić błąd i wypisujący komentarze to wcale nie żadna awangarda społeczeństwa. Nie mniej jednak wydaje się, że chociaż częściowo jest to jednak emanacja poglądów co najmniej sporej grupy osób zamieszkałych w tym kraju (i posługujących się językiem polskim - co prawda w różnym stopniu znajomości pisowni polskiej).

Mogłoby się wydawać, że feministki nie mają już o co walczyć, ale po przeczytaniu paru komentarzy to założenie jawi się jako całkowicie błędne. Seks na pierwszej randce - mężczyźni - oczywiście tak, kobiety - raczej nie, ale częściej - na pewno nie.

No, zastanawiające jest, jak mogło by w takim razie do tego seksu dojść skoro (przeważnie) potrzebne jest tu raczej na pewno współdziałanie dwóch płci, a jedna nie powinna tego robić. Nie wiem czy wyraziciele poglądów nad tym myśleli, raczej nie, bo chyba zauważyli by tą logiczną sprzeczność.

Ciekawe także, że podobne poglądy wyrażają i mężczyźni i kobiety, są co prawda mężczyźni, niewielu, którzy nie mieli by za złe dziewczynie, gdyby zgodziła się na taki seks, a nawet gotowi byliby się z taką dziewczyną ożenić, z tym że z kontekstu wypowiedzi widać na ogół, że uważają się wówczas za niezwykle światłych, a swoją postawę, za pewnego rodzaju wręcz poświęcenie.

Takie poglądy: kołtuńskie, drobnomieszczańskie, zaściankowe niestety dominują nadal w społeczeństwie polskim. Chciałoby się z miejsca pohulać z dziewczyną, ale jak ona też chce i zgodzić się na to, to jest ladaco, łatwa, latawica - nie używając o wiele wulgarniejszych określeń, które się pojawiają.

Więc ciągle jeszcze wielkie wyzwania przed feministkami, gdyż niestety takie są poglądy nie tylko wielu mężczyzn, ale też i co najmniej znaczne grupy kobiet, które ciągle godzą się na to, że w pewnych sprawach wolno im znacznie mniej.

A celowe wydaje się zapewnić wszystkich komentujących, że to kiedy dochodzi do seksu między dwoma osobami odmiennej płci (być może tej samej również) nie powinno być przedmiotem obyczajowej regulacji, lecz wyłącznie przejawem emocji tych osób, ich szczerości w uczuciach, w przekazywaniu swoich prawdziwych pragnień, szacunku do drugiej osoby. Jeżeli kogoś kto się przed nami otwiera i daje nam z siebie najwięcej jak można, uważa się za osobę niegodną, to samemu jest się taką i do tego zakłamaną osobą, która skłania inną do czynów, jakie uważa za niegodziwe.